Ontmoet Het Floreshuis: Maak kennis met Dieke.
Inmiddels is het een vertrouwd gezicht bij ons in Het Floreshuis: Wijkbewoner Dieke. Hij komt elke dag een bakje koffie (of vier) bij ons halen en vaak een gevulde koek. Mensen die Dieke beter kennen weten dat alles wat hij zegt oprecht is. Soms een beetje gek, maar altijd uit het hart.
Vertel eens Dieke, Wat maakt dat jij elke dag weer naar Het Floreshuis komt?
‘’Ik heb deze plek nou eenmaal gekozen. Haha. Nou…. Ook omdat het hier zo gezellig is. De mensen zijn erg aardig. En anders zit ik maar alleen thuis. Het is een leuke plek hier, er gebeurt veel. Soms ben ik er ’s avonds ook bij als er een leuke activiteit is.’’
En je houdt de boel buiten natuurlijk netjes! Voor ons ook heel fijn 😉
‘’Ik raap inderdaad ook wel veel rommel op. Dat vind ik wel erg in deze wijk…. Mensen gooien alles maar gewoon op straat….Ik snap ook niet dat mensen er liever overheen stappen dan dat ze even bukken om het op te rapen en in de prullenbak doen….’’
Zijn er ook andere plekken waar je graag komt?
‘’Ik heb een tijdje bij een instelling gezeten, aan het schuitendiep. Voor herstel na mijn ongeluk. Daar was het wel gezellig maar het herstellen heb ik voornamelijk zelf gedaan.”
Kan/ wil je daar iets meer over vertellen?
‘’Daar wil ik best wat meer over vertellen. Het was een heel ernstig ongeluk. Inmiddels 43 jaar geleden. Ik was 22 en studeerde nog. Ik was met een vriendin. We dronken wat biertjes, het was gezellig. We stapten in de auto ergens in Friesland en vertrokken richting een feestje. Onderweg was er een onoverzichtelijk kruispunt. Daar zijn we aangereden door een bus. Ik werd een heel eind door de lucht geslingerd. Daarna heb ik 420 uur in coma gelegen…. Daarna moest ik dus revalideren. Dat heb ik veel zelf gedaan. De medisch specialisten wisten niet zo goed wat ze met mijn geval aan moesten want ik was echt heel ernstig gewond. Ze hebben uiteindelijk niets voor mij gedaan dus ik ging zelf op zoek Ik was gedeeltelijk verlamd en had een hersenbreuk. Uiteindelijk ben ik vreselijk goed geholpen door mijn ouders en Ted Lindgreen, een natuurkunde student. Hij heeft mij praktische dingen geadviseerd. Ik moest vooral ook mentaal revalideren. Als je me vroeger een vraag stelde wist ik altijd het antwoord. Dat heb ik nu niet meer maar dat hoeft voor mij ook niet meer. Ik hoef me niet meer te bewijzen. ‘’
Waar wordt jij het meest blij van?
‘’Lekker eten. Mijn moeder kon niet zo goed koken maar bakken in de oven kon ze fantastisch! Met Sinterklaas maakte ze altijd marsepein en banket. Daar werd ik echt blij van en van de herinnering wordt ik blij. Boerenkool met snijbonen vind ik heerlijk. ‘’
Wil jij tot slot de mensen die dit lezen nog iets meegeven?
‘’Doe wat! Om te beginnen, bedenk het zelf. Doe niet iemand anders na. Kijk, denk en bedenk iets zelf. En ga dat uitvoeren. Oh en ruim je rommel op!’’